O Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την κατάργηση κάποιων φορολογικών προνομίων των βουλευτών την ημέρα (10.8) που δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία για την απασχόληση για το μήνα Ιούλιο του 2015 (στατιστικό δελτίο ΕΡΓΑΝΗ). Εντελώς συμπωματικά.
Σχετικά με την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση της βουλευτικής αποζημίωσης, είναι άξιο απορίας που ο πολιτικός κόσμος αμέλησε να προχωρήσει συναινετικά, έστω και για λόγους αυτοσυντήρησης, στην κατάργηση κάποιων προνομίων του. Για συμβολικούς λόγους, σε ένδειξη αναγνώρισης των λαθών του, και ηθικούς, σε ένδειξη συμπαράστασης στο ανώνυμο πλήθος που υφίσταται φοροεπιδρομές. Εξίσου άξια απορίας βέβαια είναι και η διακομματική συναίνεση στην αρχή της κρίσης (αρχές 2010) για ομαδικές προσλήψεις μετακλητών στη Βουλή, ενώ είχαν παγώσει στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Για να φτάσουμε τρία χρόνια αργότερα στη φαιδρή υπόθεση του «Προέδρου της μιας μέρας» που, ωστόσο, ήταν αρκετή για να διορίσει τη θυγατέρα του στη Βουλή. Και το 2012 στην ψήφιση του ακατάσχετου της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων κατά 100% -αργότερα περιορίστηκε στο 40% - όταν ήδη οι πιστώτριες τράπεζες ανακεφαλαιώνονταν με χρήματα των φορολογουμένων.
Για να είμαστε ειλικρινείς, ο περιορισμός των βουλευτικών προνομίων δεν αποφέρει δημοσιονομικό όφελος. Είναι κίνηση συμβολική κατά κύριο λόγο, άρα επικοινωνιακή και πολιτικά φορτισμένη. Και είναι η πολιτική συγκυρία, το timing στο οποίο εκδηλώνεται η κίνηση, που καθορίζει το βαθμό εντιμότητας ή λαϊκιστικής προδιάθεσης. Αυτό το timing καθιστούσε έντιμη και ειλικρινή την πρόταση του Πρωθυπουργού προς τους βουλευτές τον Φεβρουάριο για αποποίηση του προνομίου των βουλευτικών αυτοκινήτων. Γιατί η κατάργηση του προνομίου ήταν προεκλογική του δέσμευση, ανεξαρτήτως αν μετεκλογικά μετατράπηκε σε πρωθυπουργική παραίνεση και μάλιστα σε ώτα μη ακουόντων. Για τον ίδιο λόγο, τη συγκυρία, η ανακοίνωση της φορολόγησης της βουλευτικής αποζημίωσης, τρεις μέρες πριν την ψήφιση του αριστερού μνημονίου κι ένα μήνα πριν από πιθανές εκλογές, μοιάζει περισσότερο λαϊκιστική παρά θεσμική πρωτοβουλία. Και αυτό είναι αρνητικό, γιατί η σκοπιμότητα της στιγμής ακυρώνει τη θεσμική αξία του συμβολισμού και το θετικό μήνυμα προς την κοινωνία.
Υπάρχει και η προσέγγιση (τεχνοκρατική και πολιτική) που υπερασπίζεται αξιωματικά τα προνόμια των βουλευτών: πρόκειται για αναγκαία ανταμοιβή, που δεσμεύει ηθικά τον εκπρόσωπο της κοινωνίας να εργάζεται απερίσπαστος για την προκοπή και την ευημερία της, ανταμοιβή που τον θωρακίζει έναντι της διαφθοράς. Με αυτήν την προσέγγιση, η σύμπτωση της ανακοίνωσης του Πρωθυπουργού για τη φορολόγηση των βουλευτών με την ανακοίνωση του στατιστικού δελτίου για την απασχόληση είναι η ειρωνεία της ιστορίας. Γιατί το στατιστικό δελτίο μάς λέει πως λόγω των capital controls τον Ιούλιο είχαμε απώλεια 30.000 θέσεων εργασίας. Αν αναλογιστούμε ότι τα capital controls ήταν συνέπεια μιας αχρείαστης πολιτικής απόφασης, την οποία ενέκρινε η Βουλή– η αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις και το δημοψήφισμα ήταν ο καταλύτης για τα capital controls, δημοψήφισμα που αποδείχθηκε αχρείαστο, αφού πάλι σε μνημόνιο οδηγηθήκαμε, χειρότερο μάλιστα- τότε έχουμε ένα απτό παράδειγμα πώς η κακή δουλειά των πολιτικών, ακόμη και των εντιμότερων, δημιουργεί τόσο μεγάλη ζημιά στην κοινωνία, που η συζήτηση για τα προνόμια που τους θωρακίζουν απ΄τη διαφθορά καταλήγει άνευ νοήματος.
Το στατιστικό δελτίο για την απασχόληση Ιούλιος 2015 (εδώ)
Από τα στοιχεία της Έκθεσης προκύπτει σημαντική επιδείνωση της απασχόλησης τον Ιούλιο, τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και σε ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η επιδείνωση είναι μεγάλη, είτε συγκριθεί με το προηγούμενο έτος (Ιούλιος 2014), είτε με τον προηγούμενο μήνα (Ιούνιο 2015) είτε με τη γενικότερη τάση των δεικτών για το σύνολο του 1ου εξαμήνου του 2015. Είναι δε τόσο εξόφθαλμη η αρνητική μεταβολή, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το πόσο δυνατό σοκ υπέστη στα τέλη Ιουνίου η οικονομία της χώρας από τα Capital Controls.
Τα σημαντικότερα σημεία της Έκθεσης για την απασχόληση τον Ιούλιο είναι:
Με λίγα λόγια, τα capital controls κόστισαν στην κοινωνία 30.000 θέσεις εργασίας τον Ιούλιο του 2015 και, επιπροσθέτως, περί τις 45.000 θέσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε θέσεις εκ περιτροπής και μερικής απασχόλησης. Αναλυτικά στοιχεία στους πίνακες που ακολουθούν.
Σχετικά με την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση της βουλευτικής αποζημίωσης, είναι άξιο απορίας που ο πολιτικός κόσμος αμέλησε να προχωρήσει συναινετικά, έστω και για λόγους αυτοσυντήρησης, στην κατάργηση κάποιων προνομίων του. Για συμβολικούς λόγους, σε ένδειξη αναγνώρισης των λαθών του, και ηθικούς, σε ένδειξη συμπαράστασης στο ανώνυμο πλήθος που υφίσταται φοροεπιδρομές. Εξίσου άξια απορίας βέβαια είναι και η διακομματική συναίνεση στην αρχή της κρίσης (αρχές 2010) για ομαδικές προσλήψεις μετακλητών στη Βουλή, ενώ είχαν παγώσει στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Για να φτάσουμε τρία χρόνια αργότερα στη φαιδρή υπόθεση του «Προέδρου της μιας μέρας» που, ωστόσο, ήταν αρκετή για να διορίσει τη θυγατέρα του στη Βουλή. Και το 2012 στην ψήφιση του ακατάσχετου της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων κατά 100% -αργότερα περιορίστηκε στο 40% - όταν ήδη οι πιστώτριες τράπεζες ανακεφαλαιώνονταν με χρήματα των φορολογουμένων.
Για να είμαστε ειλικρινείς, ο περιορισμός των βουλευτικών προνομίων δεν αποφέρει δημοσιονομικό όφελος. Είναι κίνηση συμβολική κατά κύριο λόγο, άρα επικοινωνιακή και πολιτικά φορτισμένη. Και είναι η πολιτική συγκυρία, το timing στο οποίο εκδηλώνεται η κίνηση, που καθορίζει το βαθμό εντιμότητας ή λαϊκιστικής προδιάθεσης. Αυτό το timing καθιστούσε έντιμη και ειλικρινή την πρόταση του Πρωθυπουργού προς τους βουλευτές τον Φεβρουάριο για αποποίηση του προνομίου των βουλευτικών αυτοκινήτων. Γιατί η κατάργηση του προνομίου ήταν προεκλογική του δέσμευση, ανεξαρτήτως αν μετεκλογικά μετατράπηκε σε πρωθυπουργική παραίνεση και μάλιστα σε ώτα μη ακουόντων. Για τον ίδιο λόγο, τη συγκυρία, η ανακοίνωση της φορολόγησης της βουλευτικής αποζημίωσης, τρεις μέρες πριν την ψήφιση του αριστερού μνημονίου κι ένα μήνα πριν από πιθανές εκλογές, μοιάζει περισσότερο λαϊκιστική παρά θεσμική πρωτοβουλία. Και αυτό είναι αρνητικό, γιατί η σκοπιμότητα της στιγμής ακυρώνει τη θεσμική αξία του συμβολισμού και το θετικό μήνυμα προς την κοινωνία.
Υπάρχει και η προσέγγιση (τεχνοκρατική και πολιτική) που υπερασπίζεται αξιωματικά τα προνόμια των βουλευτών: πρόκειται για αναγκαία ανταμοιβή, που δεσμεύει ηθικά τον εκπρόσωπο της κοινωνίας να εργάζεται απερίσπαστος για την προκοπή και την ευημερία της, ανταμοιβή που τον θωρακίζει έναντι της διαφθοράς. Με αυτήν την προσέγγιση, η σύμπτωση της ανακοίνωσης του Πρωθυπουργού για τη φορολόγηση των βουλευτών με την ανακοίνωση του στατιστικού δελτίου για την απασχόληση είναι η ειρωνεία της ιστορίας. Γιατί το στατιστικό δελτίο μάς λέει πως λόγω των capital controls τον Ιούλιο είχαμε απώλεια 30.000 θέσεων εργασίας. Αν αναλογιστούμε ότι τα capital controls ήταν συνέπεια μιας αχρείαστης πολιτικής απόφασης, την οποία ενέκρινε η Βουλή– η αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις και το δημοψήφισμα ήταν ο καταλύτης για τα capital controls, δημοψήφισμα που αποδείχθηκε αχρείαστο, αφού πάλι σε μνημόνιο οδηγηθήκαμε, χειρότερο μάλιστα- τότε έχουμε ένα απτό παράδειγμα πώς η κακή δουλειά των πολιτικών, ακόμη και των εντιμότερων, δημιουργεί τόσο μεγάλη ζημιά στην κοινωνία, που η συζήτηση για τα προνόμια που τους θωρακίζουν απ΄τη διαφθορά καταλήγει άνευ νοήματος.
Το στατιστικό δελτίο για την απασχόληση Ιούλιος 2015 (εδώ)
Από τα στοιχεία της Έκθεσης προκύπτει σημαντική επιδείνωση της απασχόλησης τον Ιούλιο, τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και σε ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η επιδείνωση είναι μεγάλη, είτε συγκριθεί με το προηγούμενο έτος (Ιούλιος 2014), είτε με τον προηγούμενο μήνα (Ιούνιο 2015) είτε με τη γενικότερη τάση των δεικτών για το σύνολο του 1ου εξαμήνου του 2015. Είναι δε τόσο εξόφθαλμη η αρνητική μεταβολή, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το πόσο δυνατό σοκ υπέστη στα τέλη Ιουνίου η οικονομία της χώρας από τα Capital Controls.
Τα σημαντικότερα σημεία της Έκθεσης για την απασχόληση τον Ιούλιο είναι:
- Μείωση στο ισοζύγιο ροών απασχόλησης (προσλήψεις – απολύσεις) κατά -16.658, ενώ τον Ιούλιο του 2014 είχαμε αύξηση κατά +13.275. Ο Ιούλιος είναι γενικά μήνας με θετικές ροές (αύξηση της απασχόλησης), με μέσο όρο +5.150 για το διάστημα 2001-2014.
- Υποβάθμιση της διάρθρωσης των νέων προσλήψεων ανά είδος σύμβασης εργασίας: τον Ιούλιο του 2015 μόνο το 16,07% του συνόλου των προσλήψεων αφορά σε πλήρη απασχόληση, ενώ το υπόλοιπο αφορά εκ περιτροπής και μερική απασχόληση. Το αντίστοιχο ποσοστό τον Ιούλιο του 2014, τον Ιούνιο του 2015, και το 1ο εξάμηνο του 2015 κυμαινόταν μεταξύ του 46%-51%.
Με λίγα λόγια, τα capital controls κόστισαν στην κοινωνία 30.000 θέσεις εργασίας τον Ιούλιο του 2015 και, επιπροσθέτως, περί τις 45.000 θέσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε θέσεις εκ περιτροπής και μερικής απασχόλησης. Αναλυτικά στοιχεία στους πίνακες που ακολουθούν.
Πίνακας 1
Προσλήψεις πλήρους απασχόλησης
|
Σύνολο Προσλήψεων
|
Πλήρους απασχόλησης ως % του
συνόλου
|
|
Ιούλιος
2014
|
75825
|
157255
|
48%
|
Ιούλιος 2015
|
23127
|
143972
|
16%
|
Ιούνιος
2015
|
88794
|
191598
|
46%
|
1ο
Εξάμηνο 2015
|
458680
|
900835
|
51%
|
Πίνακας 2
Έτος
|
Προσλήψεις-Απολύσεις Ιουλίου
|
2001
|
1293
|
2002
|
8682
|
2003
|
-616
|
2004
|
13193
|
2005
|
9228
|
2006
|
9059
|
2007
|
-1354
|
2008
|
5094
|
2009
|
-2757
|
2010
|
1059
|
2011
|
743
|
2012
|
14131
|
2013
|
1077
|
2014
|
13275
|
2015
|
-16658
|
Μέσος
όρος 2001-2014
|
5150.5
|
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Protagon στις 18/8/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου