Εκστρατεύοντας κατά της Σκυθίας, ο Δαρείος Α΄ ζήτησε από τους Σκύθες να παραδοθούν. Εκείνοι ως απάντηση έστειλαν δώρα: ένα πουλί, έναν ποντικό, ένα βάτραχο και πέντε βέλη. O Δαρείος θεώρησε πως οι Σκύθες προσέφεραν «γη και ύδωρ» και τα όπλα τους, ο Γωβρύας όμως, σύμβουλός του, ερμήνευσε σωστά το μήνυμα: «Πέρσες, αν δε γίνετε πουλιά να πετάξετε ψηλά στον ουρανό, ποντίκια να τρυπώσετε κάτω απ΄τη γη ή βάτραχοι να βρεθείτε μ᾽ ένα πήδημα στις λίμνες, δε θα γυρίσετε πίσω στον τόπο σας· το χτύπημα θα έρθει απ᾽ αυτά τα βέλη».
Κατ' αναλογίαν, προκειμένου τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων να αποφύγουν επενδυτικές ζημιές, θα έπρεπε να γίνουν ομόλογα του γερμανικού Δημοσίου, αμερικανικές μετοχές ή άτοκες ελβετικές καταθέσεις. Να μεταλλαχθούν δηλαδή ουσιωδώς, να πάψουν να επενδύουν στην Ελλάδα(1). Γιατί σε μια χώρα που χρεοκοπεί οι ζημιές παραμονεύουν σε κάθε επιλογή (μετοχές, ομόλογα, ακίνητα, ακόμη και στις καταθέσεις).
Γιατί το αντικείμενο της κακοδιαχείρισης δεν ήταν τα αποθεματικά. Ήταν η χώρα.